هوپیران تامین کننده و پیمانکار مورد تایید مخابرات در طراحی و اجرای پروژه های فیبر نوری کشور 

101 دستورالعمل جهت اجرای فیبر نوری

رسالت مجموعه هوپیران کمک به ایجاد اقتصاد پویا و تعامل در رشد سطوح علمی در کلیه سیستم های مرتبط به فعالیت این گروه میباشد. این مقاله بر اساس رسالت مجموعه در جهت رضایت بهره برداران پروژه ها تدوین و منتشر شده است و هر گونه کپی برداری از آن بدون ذکر منابع غیر مجاز میباشد. 

1. هرگز فیبر را به طور مستقیم نکشید. کابل‌های فیبر نوری یا دارای الیاف آرمید که با نام تجاری kelvar عرضه می‌شود و یا یک میله فیبر شیشه‌ای مرکزی به عنوان عضو مقاوم هستند که کشش مورد نیاز برای کشیدن کابل و قدرت اضافی برای سفت شدن کابل به منظور جلوگیری از آسیب و پیچ‌خوردگی فیبرها را فراهم می‌آورند. هنگام نصب تنها باید اعضای مقاوم کابل فیبر را بکشید.

2. هرگز کابل را بیش‌تر از حداکثر مقدار کشش مجاز نکشید. برای مسیرهای طولانی از مواد روغن‌کاری مناسب استفاده کنید و اطمینان حاصل کنید که مواد مورد استفاده با ژاکت کابل سازگار هستند. در مسافت‌های بسیار طولانی، کابل را از وسط به دو انتهای آن بکشید. در صورت امکان، از یک کشنده کابل خودکار با کنترل کشش یا حداقل از ابزار چشم کششی استفاده کنید. حداکثر نرخ کشش پیشنهادی کابل را در هنگام کشیدن آن به خاطر داشته باشید.
   
   
   

3. هرگز کابل را بیش‌تر از شعاع خمش «bend radius» خم نکنید. فیبر هنگامی که به طور مستقیم کشیده شود، حتی از فولاد قوی‌تر است اما وقتی خم شود، به راحتی شکسته می‌شود. اگر فیبرها را بیش از اندازه خم کنید، آسیب می‌بینند و بعد از چند سال باید آن‌ها را تعویض نمایید. پس فیبر را تا حداقل شعاع ممکن خم کنید.
   
   

4. برای قرار دادن کابل در اطراف قرقره، آن را از هر دو طرف بچرخانید و از ابتدا تا انتهای به طرف یک گوشه قرقره نپیچانید. این کار باعث می‌شود که در هر بار گردش نخ به دور قرقره، پیچ‌خوردگی ایجاد شود. هرگز اجازه ندهید کابل دچار پیچ‌خوردگی شود زیرا فشار زیادی به آن وارد می‌شود.
   
   
   
   

5. اطمینان حاصل کنید که طول فیبر برای کار مورد نظر به اندازه کافی طویل است. جوش فیبر هزینه و پیچیدگی بسیاری را اعمال می‌کند و به محافظت ویژه‌ای نیاز دارد. سعی کنید از یک قطعه فیبر استفاده کنید.
   
   

6. کابل‌های درون ساختمانی «indoor» را می‌توان به طور مستقیم نصب کرد اما ممکن است تصمیم بگیرید که آن‌ها را درون داکت قرار دهید. استفاده از داکت یک روش خوب برای شناسایی کابل فیبر نوری و محافظت از آن در برابر آسیب است و در نتیجه احتمال این‌که به طور تصادفی توسط کسی قطع شود نیز از بین می‌رود.
   
   
   
   

7. یک برنامه‌ریزی برای عملیات نصب داشته باشید. طرح دقیق نصب را با جزئیات کامل بنویسید. شما می‌توانید با ایجاد این طرح از 95% مشکلات احتمالی هنگام نصب دوری کنید. این طرح باید شامل تجهیزات و لوازم، مشخصات کابل فیبر، مکان تجهیزات، الزامات تست، فرم‌های داده برای تست، سطح تجربه کارکنان، روش‌های نصب، شناسایی مناطق مشکلات احتمالی، مسائل مربوط به ایمنی و غیره باشد.
   
   

8. کابل را بکشید و فشار ندهید. فشار دادن کابل ممکن است باعث خم شدن بیش‌تر از شعاع خمش شود.
   
   

9. بر نحوه پیچاندن کابل‌های فیبر نظارت کنید. نظارت بر نحوه پیچاندن فیبر جهت جلوگیری از خم شدن بیش‌تر از شعاع خمش ضروری است.
   

10. در طول فرآیند نصب بر عملیات نظارت داشته باشید به ویژه هنگامی‌که مسیر نصب فیبر طولانی باشد. حداقل یکی از کارکنان باید تجهیزات کشش را تحت نظارت داشته باشد، یک نفر مراقب فرآیند پیچاندن فیبرها بوده و شخص دیگری نیز هماهنگی تمام بخش‌های درگیر در نصب را بر عهده داشته باشد.
    
    

11. از ابزارها و تکنیک‌های مناسب استفاده کنید. یک وسیله نقلیه برای کشیدن فیبر مناسب نیست مگر این‌که یک قطعه چرخان مناسب به کابل وصل باشد. تکنیک‌های مناسب به طراحی کابل و محل نصب بستگی دارند. به عنوان مثال، گاهی روش مناسب، کشیدن یک کابل درون یک کانال و گاهی قرار دادن آن درون یک کاست کابل است.

12. از مواد روان‌کاری کابل فیبر نوری استفاده کنید. در هنگام نصب کابل‌ها درون کانال‌ها، آن‌ها را روغن‌کاری کنید. روان‌کاری باعث کاهش بار کشیدن و احتمال شکستن آن‌ها می‌شود. مواد روان‌کاری باید با مواد ژاکت کابل سازگار باشند.
    
    

13. پرسنل انتخاب شده برای انجام فرآیند نصب را آموزش دهید. آموزش مناسب باعث کاهش صدمات و اشتباهات و در نتیجه کاهش هزینه‌ها می‌شود.
    
    

14. از تکنیک شکل 8 مانند (شکل زیر) استفاده نمایید. برای ذخیره کابل در مکان‌های میانی از تکنیک شکل 8 مانند استفاده کنید و یک کلاف فیبر طولانی را به چند کلاف کوتاه‌تر تقسیم کنید. کابل به شکل 8 بر روی زمین قرار می‌گیرد. این الگو بزرگ است، حداقل 3 تا 6 متر از بالا به پایین طول دارد. هنگامی که تمام کابل به این شکل تنظیم شد، آنگاه کابل از قسمت بالا به درون کانال یا داکت کشیده می‌شود. این تکنیک از پیچ خوردن کابل جلوگیری می‌کند.

15. فرآیند نصب را با محدودیت‌های ارتفاع عمودی هماهنگ کنید. به حداکثر ارتفاع عمودی محل نصب توجه کنید زیرا تجاوز از مرز حداکثری این ارتفاع منجر به شکستن فیبر شده و در کابل‌ها با روکش سست «loose tube»، فیبرها از درون کابل خارج می‌شوند. کابل‌هایی که به طور عمودی نصب می‌شوند و طول آن‌ها از حداکثر ارتفاع عمودی بیش‌تر است باید در فاصله‌های کم‌تر از این ارتفاع متصل شوند. کابل‌های loose tube باید به صورت حلقه‌ای جمع شده و نصب شوند.
    
    

16. امکان انقباض و انبساط حرارتی را فراهم کنید. در شبکه‌های نصب شده در خارج از ساختمان، 1 متر انقباض یا انبساط به ازای هر 45 متر کابل مناسب است. عدم امکان انقباض و انبساط حرارتی می‌تواند منجر به افزایش تضعیف و شکست فیبرها شود.

17. برای نصب کابل‌ها در محیط‌های سخت از کابل‌های فیبری با روکش سست «loose tube» استفاده کنید. دلیل این انتخاب این است که اگر طول فیبر از بافر بیش‌تر شود آن‌گاه فیبر می‌تواند از نواحی کم فشار به نواحی پرفشار حرکت کند.

18. محدوده دمای عملیاتی را در نظر بگیرید. کابل را در مکان‌هایی نصب کنید که دمای اعمال شده در آن مکان‌ها در محدوده دمای عملیاتی باشد. اگر دما از حدود این محدوده تجاوز کند، آن‌گاه شاهد تضعیف بیش از حد خواهید بود.

19. انتهای کابل را با ژل یا گریس مسدودکننده آب مهر و موم کنید. این مواد ممکن است از کابل خارج شده و منجر به مشکلات نگهداری در کابل و کانال‌ها شوند.

20. از فیبرها و لوله‌های روکش فیبر محافظت کنید. فیبرها و لوله‌های روکش را در ساختارهای حفاظتی مانند کاست جوش یا تجهیزات انتهای کابل قرار دهید. فیبرها و لوله‌های بافر به دلیل تماس با کابل‌های مسی مقاومت زیادی در برابر شکستگی ندارند.

21. کابل‌های دارای روکش loose tube را به صورت حلقه‌های عمودی نصب کنید. هنگام نصب عمودی کابل‌های دارای روکش سست «loose tube»، جهت جلوگیری از حرکت فیبر به طرف پایین کابل، کابل‌ها را به صورت حلقه‌ای نصب کنید. اگر این اتفاق رخ دهد و فیبر درون روکش حرکت کند، تضعیف افزایش یافته و فیبرها در نهایت خواهند شکست.

22. پیوستگی و افت کابل را قبل از انجام هر عملی بررسی کنید. این بررسی‌ها باید قبل از نصب، پس از نصب، پس از جوش و پس از نصب کانکتور صورت گیرند.

23. در تمام مکان‌هایی که به راحتی قابل دسترسی هستند، علامت «کابل فیبر نوری» را بر روی کابل‌ها درج نمایید. این کار باعث می‌شود که در صورت نیاز به تعمیر یا عملیات خاصی در آن مکان‌ها، افراد احتیاط لازم را داشته باشند.

24. اطلاعات ضروری را بر روی کابل‌ها درج کنید. این اطلاعات باید در دسترس تمام کسانی قرار گیرند که وظیفه نگهداری و عیب‌یابی کابل‌ها را بر عهده دارند. اطلاعات باید شامل اطلاعات اندازه‌گیری افت کابل و تست‌های OTDR باشند.

25. احتیاط ایمنی- در هر منطقه‌ای که فیبر شیشه‌ای بدون روکش وجود دارد، از خوردن غذا و نوشیدنی و استعمال سیگار خودداری کنید. فیبرهای شیشه‌ای بدون روکش ممکن است شکسته شوند که در این صورت یافتن قطعات شکسته شده بسیار مشکل است.

26. احتیاط ایمنی - قبل از بررسی وضعیت هرگز به فیبر نگاه نکنید. هرگز به فیبر یا کابل یا کانکتور خیره نشوید مگر این‌که مطمئن شوید که نور لیزر در فیبر وجود ندارد. برای انجام کارهای گسترده با فیبر نوری توصیه می‌شود که افراد از عینک با فیلتر مادون قرمز «IR» استفاده کنند.

27. در صورت امکان حلقه‌های فیبر یا کابل اضافی قرار دهید. این کار به شما کمک می‌کند که در صورت بروز مشکل، فیبر و کابل اضافی در آن مکان در اختیار داشته باشید. این روش بسیار ارزان‌تر از تعویض کامل کابل فیبر در هنگام بروز مشکل است.

28. نواحی کار را از هم جدا کنید. برای جلوگیری از دسترسی پرسنل غیرمجاز یا غیرمتخصص ناحیه نصب کابل را از سایر مناطق جدا کنید. این کار از مشکلاتی مانند شکستن فیبرها یا آسیب غیرعمدی جلوگیری می‌کند.

29. برای نصب مستقیم، کابل باید در یک مسیر صاف بدون هرگونه سنگ بزرگی که باعث تغییر شکل کابل شود، قرار گیرد.

30. اجازه عبور وسیله نقلیه از روی کابل را ندهید.

31. قبل از قطع بخش اضافی کابل مطمئن شوید که طول کابل برای کار مورد نظرتان کافی است.

32. قرقره‌های کابل را در کنار یک‌دیگر قرار ندهید زیرا ممکن است بر اثر حرکت به یک‌دیگر آسیب برسانند.

33. کابل‌های فیبر نوری باید در کانال‌ها یا کاست‌های اختصاصی خود قرار گیرند. کابل مسی و کابل فیبری را درون یک داکت یا کاست قرار ندهید.

34. پس از این‌که کابل فیبر نوری درون یک داکت نصب شد، انتهای آن‌ها برای جلوگیری از نفوذ رطوبت باید بسته شوند. بر روی داکت‌ها نباید هیچ چیزی مانند سنگ و غیره قرار گیرد و باید در مقابل رطوبت محافظت شده باشند.

35. اندازه داکت‌ها باید به گونه‌ای باشد که با نیازهای نصب کابل در آینده سازگار باشند. نرخ اشغال 40% داکت، معیار خوبی برای اندازه داکت است.

36. کابل فیبر در فواصل مشخص (مثلاً بر حسب متر) به منظور تشخیص مسافت باید نشانه‌گذاری شود.

37. باید حد بالایی برای کشش بیشتر از حداکثر فشار مجاز انتخاب شود.

38. قبل از شروع نصب کابل، تمام داکت‌ها و کابینت‌های کابل باید به دقت بررسی شوند تا آسیب و خرابی یا هر گونه نگرانی امنیتی دیگر برطرف شوند.

39. در صورت وجود گازهای قابل اشتعال، جرقه الکتریکی تولید شده توسط جوش فیوژن می‌تواند منجر به انفجار شود؛ بنابراین جوش‌های فیوژن نباید در کابینت‌ها استفاده شوند.

40. برای به حداقل رساندن کشش کابل، مکان‌های کابینت قرقره باید در نزدیکی مکان‌های با سخت‌ترین خم قرار گیرند. مکان قرقره نیز در صورت امکان باید نزدیک کابینت‌های گوشه تنظیم شوند.

41. تجهیزات موج نور مورد استفاده را شناسایی کنید و اطمینان حاصل کنید که این تجهیزات به درستی با کابل فیبر نصب شده کار می‌کنند.

42. هنگامی که کابل فیبر outdoor وارد یک ساختمان می‌شود، باید با یک کابل نوع indoor در فاصله 15 متر قبل از ورودی کابل برای تطابق با استاندارد NEC جوش داده شود.

43. تمام کابل‌های عمودی باید در ردیف بالا قرار گیرند. برای امنیت کابل توصیه می‌شود که یک شبکه مش جداگانه در نظر گرفته شود.

44. نقطه اتصال عمودی برای تطابق با حداقل شعاع خمش کابل و حفظ ایمنی آن باید به دقت انتخاب شود.

45. اگر احتمال افزودن کابل‌های اضافی در یک داکت با کانال وجود دارد، توصیه می‌شود برای دسته‌بندی مجدد فضای داک موجود از داک داخلی «innerduct» استفاده کنید. بدون این بخش‌بندی، ممکن است کابل‌های اضافی یک کابل عملیاتی را شکسته و در اجرای سرویس وقفه ایجاد کنند.

46. قرار دادن مقدار کمی کابل (در حدود 6 تا 9 متر) برای زمانی که تعمیر یا انتقال کابل مورد نیاز باشد، می‌تواند مفید واقع شود.

47. کابل‌ها باید پس از حمل و نقل آزمایش شوند. آسیب به کابل‌کشی می‌تواند در هنگام حمل و نقل و یا نصب و راه‌اندازی رخ دهد. عدم تست کابل فیبر پس از تحویل آن، یک اشتباه رایج است.

48. اگر افت عبوری با یک آداپتور یا کانکتور افزایش یابد، ممکن است دلیل آن، وجود گرد و غبار باشد. قبل از اتصال کانکتورها و آداپتورها باید آن‌ها را تمییز کنید.

49. از ابزار چشم کشش کابل مناسب استفاده کنید. مطمئن شوید که این دستگاه‌های دارای لبه‌های تیز نیستند و به راحتی می‌توانید تمام کانال‌ها، جعبه‌ها و کاست‌ها را کابل‌کشی کنید.

50. هنگام کشیدن فیبر از یک بخش، برای جلوگیری از پیچ‌خوردگی، کابل را طبق الگوی شکل 8 بر روی زمین قرار دهید. تا زمانی که کابل کاملا کشیده شود به کشش ادامه دهید.

51. مسیر دقیق کابل فیبر نوری را شناسایی کنید و مطمئن شوید که با تمام مشخصات نصب متناسب است. تمام مجوزهای نصب کابل و مسیر نصب را دریافت کنید.

52. تمام جزئیات مورد نیاز فیبر نوری از جمله نقشه‌های مناسب مسیر، میزان افت، تست‌های OTDR و غیره را ثبت کنید.

53. برنامه‌های تعمیر فوری را مهیا نمایید.

54. قبل از برقراری اتصال، سرپوش‌های داکت آداپتور و کانکتور را بردارید. پس از برداشتن سرپوش کانکتور، اجازه ندهید با هیچ سطحی تماس برقرار کند.

55. کانکتور در هنگام اتصال باید به آرامی به آداپتور وصل شود. هنگام اتصال، کانکتور را نچرخانید.

56. برای اتصالات پیچ مانند، آن‌ها را فقط با استفاده از انگشت بچرخانید. هرگز کانکتور را بر روی آداپتور فشار ندهید.

57. یک کابل فیبر نوری باید در طول فرآیند نصب، سه بار به طور جداگانه تست شود: قبل از نصب، تست جوش و تست پذیرش نهایی.

58. کابل‌کشی هوایی باید با احتیاط کامل انجام شود. هنگام کار در نزدیکی خطوط ولتاژ بالا باید پرسنل متخصص در محل حضور داشته باشند.

59. کابل‌هایی که در مجاورت خطوط برق ولتاژ بالا قرار می‌گیرند، مانند کابل‌های دی‌الکتریک، باید به زمین متصل شوند.

60. همیشه فاصله مناسبی بین کابل فیبر نوری و کابل برق ایجاد کنید. کابل برق همیشه با توجه به شرایط آب و هوایی آویزان می‌شود. هنگامی که هوا گرم باشد یا جریان سنگینی از کابل برق عبور شود، کابل آویزان‌تر می‌شود؛ بنابراین باید فاصله مناسب بین کابل‌های فیبر نوری و برق با توجه به چنین شرایطی تنظیم شود.

61. هنگامی که از یک سیم‌کشی فولادی برای نصب هوایی استفاده می‌شود، سیم را به طور زنجیره‌ای از یک طرف به طرف دیگر نکشید. در عوض، مطمئن شوید که آن را تا حد امکان در یک سمت نگه می‌دارید.

62. قوانین ساختمان محل نصب را رعایت نمایید: همیشه از قوانین محلی، ملی و آتش‌نشانی ساختمان‌ها پیروی کنید. به عنوان مثال، از کابلی استفاده کنید که در برابر درجه حرارت بالا مقاوم باشد و غیره.

63. برای کشیدن کابل به طور مستقیم تا حد امکان تلاش کنید. کابل‌کشی با زاویه می‌تواند به کابل آسیب برساند.

64. از مقدار زیادی مواد روان‌کاری در کل کابل نصب شده استفاده کنید. هنگام نصب می‌توانید عملیات را متوقف کرده و روغن‌کاری را انجام دهید. سعی کنید از مواد روان‌کاری متناسب با شرایط آب و هوایی استفاده نمایید. هنگامی که در دمای زیر صفر درجه کار می‌کنید، از مواد ضد یخ استفاده کنید.
    
    

65. استفاده از کابلی که هنگام کشیدن به کم‌ترین میزان منبسط شود، بسیار مهم است. منبسط شدن کابل به دلایل مختلفی از جمله ناپایدار کردن کشش کابل و خارج کردن کنترل از دست پرسنل نصب کابل نامطلوب است.

66. هنگام جدا کردن کیت چشم کششی «pulling eye» بسیار احتیاط کنید. از تیغه برای برش مش استفاده نکنید. در عوض، از یک جفت قیچی الکتریکی یا دستگاه برش مورب استفاده نمایید. در حالی‌که مش را به سمت بالا و دور از کابل می‌کشید، راه خود را از پشت کابل به سمت چشم کششی دنبال کنید.

67. بسیار مهم است که هنگام برنامه‌ریزی جهت سفارش مونتاژ کابل فیبر نوری pre-terminate اندازه‌گیری دقیقی انجام دهید. این مونتاژها قابل بازگردانی نیستند.

68. استفاده از کیت‌های چشم کششی «pulling eye» بسیار توصیه می‌شود. این کیت‌ها در فرآیند کشش از کابل‌های pre-terminate محافظت می‌کنند.

69. لوله‌های زیرزمینی اگر به تازگی نصب شده‌اند، باید حداقل دارای اندازه 5/4 تا 6 سانتی‌متر باشند. اگر احتمال افزودن کابل‌های اضافی در آینده وجود داشته باشد، ممکن است بخواهید کانال با اندازه 12 سانتی‌متر یا بیش‌تر انتخاب کنید.

70. سعی کنید طراحی کانال را با چند خم انجام دهید. اگر تعداد خمش‌های زیادی در مسیر وجود داشته باشد، ممکن است بخواهید به جای خمش‌ها از جعبه‌های اتصال فیبر «junction box» استفاده نمایید.

71. اگر نیاز باشد که کابل از قرقره کشیده شود، ممکن است این کار به شکل الگوی 8 انجام شود. این الگو پیچ خوردن کابل را به حداقل می‌رساند. هنگامی که کابل در این موقعیت است باید مراقب بود که کابل آسیب نبیند.

72. کابل را نباید در محیط‌هایی نصب کرد که دمای آن از حداکثر یا حداقل دمای تعیین شده برای کابل تجاوز می‌کند. این دما برای کابل نوع ریبون «ribbon» و دارای روکش loose tube معمولاً بین c ْ 30- تا c ْ 75+ است.
    
    

73. کابل‌های رایزر «Riser» معمولاً برای کاربردهای عمودی و کابل‌های پلنوم «plenum» برای مکان‌هایی که فشار مثبت وجود دارد، مورد نیاز هستند.

74. وزن کابل در یک مسیر عمودی پشتیبانی نشده باید از بار عملیاتی مشخص شده کم‌تر باشد. برگه مشخصات سازنده کابل را برای بررسی جزئیات مطالعه کنید.

75. هنگام استفاده از کابل فیبر با اجزای فلزی از قوانین ملی و محلی اتصال به دیگر فلزات و زمین پیروی کنید.

76. هنگام کشیدن کابل از روی قرقره به بلوک کابل‌کشی باید توجه خاصی به حمل اولین و آخرین قطعه داشته باشید. برای به حداقل رساندن زاویه خمش قطعه اول باید قرقره تا حد امکان به این بخش نزدیک باشد. برای کاهش خمش کابل در اولین و آخرین مکان‌های قرقره یا هر مکان دارای تغییر جهت توصیه می‌‌شود که از قرقره کابل با شعاعی بزرگ‌تر از شعاع خمش مشخص شده استفاده کنید.

77. در فاصله‌های 40 تا 100 متر از روان‌کننده‌های مناسب و سازگار با ژاکت کابل استفاده کنید.

78. در مسافت بیش‌تر از 100 متر از مواد روان‌کاری استفاده کرده و کابل را از هر دو طرف بکشید.

79. در صورت امکان، از یک دستگاه کشش خودکار با کنترل کشش یا حداقل یک دستگاه چشم کشش استفاده نمایید.

80. برای جلوگیری از بارگذاری بیش از حد یا ایجاد پیچیدگی در کابل، کابل‌ها را در مسیرها یا کانال‌های مشترک با کابل‌های مسی قرار ندهید.

81. کابل‌ها را با گیره‌های پلاستیکی بزرگ به هم متصل کنید. گیره‌های کابل باید به صورت دستی و با فشار ملایم نصب شوند.
    
    

82. از یک وسیله پاک‌کننده مرطوب برای از بین بردن ذرات در انتهای اتصال استفاده کنید. برای پاک‌سازی از حرکت گردشی یا مستقیم استفاده نموده و هرگز عمل خراشیدن را بکار نگیرید.
    
    

83. فرستنده‌های فیبر نوری را تمیز کنید. یک وسیله تمیزکننده‌ای را انتخاب کنید که براحتی درون پوشش فرستنده قرار گیرد. وسیله تمیزکننده باید به آرامی درون پوشش کانکتور قرار گرفته و تنها در یک جهت چرخش کند. از چرخش جلو به عقب استفاده نکنید زیرا می‌تواند باعث بر جای ماندن غبار درون فرستنده شود. از این وسیله تنها باید یکبار استفاده کرد.
    
    

84. برای تعیین حداکثر فشار قابل تحمل باید یک آزمایش انجام شود. فشار بیش از حد باعث می‌شود که کابل در کانال پیچ خورده یا شناور شود که هر دو حالت باعث آسیب به فیبر می‌شوند.
    
    

85. مسیری را برای تعیین حداکثر فاصله دمیدن «blowing» در کابل در نظر بگیرید. از توصیه‌های تأمین‌کنندگان تجهیزات دمش هوا استفاده کنید؛ طول معمولی دمش بین 900 متر تا یک کیلومتر و 800 متر است. ممکن است نیاز به انجام تنظیمات با چند دستگاه دمش داشته باشید.

86. هوای دمش مناسب را حفظ کنید تا کابل را «بدمید» و نه «هل دهید». از یک کمپرسور هوا با 375 cfm استفاده نمایید. حداقل فشار هوا در کانال 100 psi با 125 psi توصیه شده باشد.

87. خنک‌کننده کمپرسور هوا باید استفاده شود زیرا این دستگاه توسط سازنده تجهیزات دمیدن هوا توصیه شده است. معمولاً زمانی از آن استفاده می‌شود که دمای هوا 40 درجه سانتی‌گراد باشد.

88. از مواد روان کننده کابل توصیه شده توسط سازنده تجهیزات دمش برای کابل فیبر نوری استفاده کنید.

89. کابل را درون مفصل فیبر نوری قرار ندهید، مگر این‌که فضای کافی برای سازگاری با حداقل شعاع خمش کابل تعیین شده وجود داشته باشد.

90. کابل با اجزای فلزی باید از قوانین ملی و محلی اتصال به دیگر فلزات و زمین پیروی کند.
    
    

91. برای به حداقل رساندن آسیب به فیبر از ابزار دسترسی Midspan برای باز کردن لوله بافر مانند یک corning OFT-000 استفاده کنید. دقت کنید که از اندازه‌های درست استفاده شود.

92. سعی کنید کانال‌ها را با کم‌ترین خمش ممکن طراحی نمایید. اگر تعداد خمش‌های زیادی در مسیر وجود داشته باشد، ممکن است بهتر باشد به جای خمش از جعبه اتصالات استفاده کنید.

93. برای جلوگیری از آسیب کابل در فرآیند کشیدن از پوشش‌های پلاستیکی در انتهای کانال استفاده کنید.

94. برای کابل‌هایی که تنها از الیاف آرمید به عنوان عضو مقاوم استفاده می‌شود، می‌توان ژاکت فیبر را حذف کرد. الیاف برای کشش باید به گره متصل شود، بنابراین ژاکت ذاتاً به عنوان عضو مقاوم استفاده نمی‌شود. ژاکت را می‌توان قبل از کشیدن به یک گره محکم متصل کرد و بعد از کشش، گره باید قطع شود.
    
    

95. برای کابل‌های استفاده شده از نخ‌های آرمید و یک بخش مرکزی فایبرگلاس باید از دستگیره کشش استفاده شود. عضو مقاوم باید به طور مستقل متصل شود. این کار را می‌توان با پیچاندن عضو مقاوم در انگشت‌های دستگیره انجام داد و سپس آن‌ها را به هم متصل کرد. تمام اعضای مقاوم باید به منظور اطمینان از توزیع مناسب فشار به طور مساوی درگیر شوند.
    
    

96. برای جلوگیری از عوارض احتمالی، مکان‌های کابل‌ها را نشانه‌گذاری کنید.
    
    

97. برای انجام تست باید از فیبرهای با اندازه مشابه و نوع کانکتور سیستم کابل مشابه استفاده شده و کابل حداقل دارای 5 متر طول باشد.
    
    

98. تعداد چرخش‌های 90 درجه نباید برای کابل‌های هوایی بیش‌تر از 6 و برای کابل‌های زمینی بیش‌تر از 4 عدد باشد.
    
    

99. برای کشیدن کابل فیبر نوری زیرزمین، بلوک‌های فیبر نوری خاصی باید برای تمام زاویه‌ها استفاده شود.

100. همیشه از ابزار چشم کششی مفصلی استفاده کنید زیرا فشار کشش باعث پیچش کابل می‌شود.
     
     

101. اگر در کانال‌هایی که کابل فیبر نوری باید در آن‌ها نصب شود، کابل‌های از قبل موجود باشد، باید نوع کابل‌ها شناسایی شده و برای اطلاع‌رسانی و آگاه شدن از مسائل امنیتی احتمالی با صاحب آن‌ها تماس گرفته شود.

منبع:

https://www.fiberoptics4sale.com/blogs/archive-posts/95047814-101-guidelines-for-fiber-optic-cable-installation

 تهیه و تدوین : دپارتمان فیبر نوری هوپیران