بستر FTTH و معماری PON

رسالت مجموعه هوپیران کمک به ایجاد اقتصاد پویا و تعامل در رشد سطوح علمی در کلیه سیستم های مرتبط به فعالیت این گروه میباشد. این مقاله بر اساس رسالت مجموعه در جهت رضایت بهره برداران پروژه ها تدوین و منتشر شده است و هر گونه کپی برداری از آن بدون ذکر منابع غیر مجاز میباشد.  دپارتمان فیبر نوری هوپیران 

بستر و معماری PON

یک شبکه نوری پسیو «PON»، یک معماری مبتنی بر FTTH یک نقطه به چند نقطه «point–to–multipoint» است که در آن تقسیم‌کننده‌های نوری غیرفعال «unpowered» برای فعال‌سازی یک فیبر نوری جهت ارائه سرویس به تعدادی از مشترکین (معمولاً 32 تا 64 مشترک) مورد استفاده قرار می‌گیرند. دیگر اجزای PON از جمله ترمینال خط نوری «OLT» در اداره مرکزی ارائه‌دهنده خدمات زیرساخت و واحدهای شبکه نوری «ONU» در محل کاربر نهایی مستقر می‌شوند. این معماری در شکل 2. 3 نشان داده شده است.

شکل 2.3: معماری‌های PON  منبع: Analysys Mason

همان‌طور که در شکل می‌توان مشاهده کرد، در شبکه PON، یک فیبر بین ترمینال خط نوری «OLT» و تقسیم‌کننده «splitter» در بین تمام مشتریان متصل به PON به اشتراک گذاشته شده است که این امر نیاز به فیبر را به طور قابل توجهی کاهش می‌دهد.

دو استاندارد رقیب اصلی (IEEE و ITU-T) برای شبکه‌های PON وجود دارد:

• شبکه نوری پسیو اترنت «EPON»، یک استاندارد IEEE/EFM برای استفاده از اترنت برای داده‌های بسته است. EPON برای شبکه‌های داده محور و هم‌چنین شبکه‌های ویدئوئی و صدا و داده‌ای با خدمات کاملی ارائه شده است. EPON در اروپا و ایالت متحده آمریکا محبوبیت چندانی ندارد؛ اما در ژاپن و کره جنوبی بسیار محبوب است. سرعت دانلود EPON معادل 25/1 گیگابیت در ثانیه است.

• شبکه نوری پسیو گیگابیت «GPON»، تکمیل شده استاندارد BPON است و استانداردسازی آن توسط ITU و گروه FSAN پشتیبانی می‌شود. پیاده‌سازی کنونی GPON دارای سرعت downstream (مرکز به طرف مشترک) معادل 5/2 گیگابیت در ثانیه و سرعت upstream (مشترک به طرف مرکز) معادل 25/1 گیگابیت بر ثانیه است که با یک فیبر مشترک در بین تمام مشتریان به اشتراک گذاشته شده است. در ادامه این مقاله، ما بر روی شبکه GPON متمرکز خواهیم بود زیرا این شبکه، فناوری برتر و اصلی در اروپا است.

معماری نقطه به نقطه «Point-to-Point»

معماری PTP مبتنی بر فناوری اترنت موجود است که در آن یک فیبر اختصاصی برای هر کاربر از واحد تبادل محلی «local exchange» به محل کاربر با ظرفیت اختصاصی نصب می‌شود. این معماری در شکل 3. 3 نشان داده شده است.

شکل 3.3: معماری‌های PTP  منبع:Ofcom/ Analysys Mason